zaterdag 13 augustus 2022

seizoen 02 episode 05

En hoe voelt dat om 25 te zijn?
Als mijn leven een toneelstuk of serie zou zijn – het is een serie, niet te hoog vliegen – dan zou je nu voelen dat er iets staat te gebeuren. Het decor is veranderd - niet veel maar toch-. Er zijn wat decorstukken verplaatst en ze pendelt nu naar het werk. Ze fietst twintig minuten en riskeert daarbij haar leven. Steekt – in gedachten – haar vuist op naar toeterende automobilisten en wankelt – net niet of net wel – over de tramsporen en borduren. Ze mist treinen – net niet of net wel – en voert dan lange monologen of staart uit het raam met een gepaste soundtrack. Ze verbreekt af en toe – knipoog – de vierde wand. Ze vertelt allesomvattende waarheden die ze zelf nog niet meegemaakt heeft. Ze wandelt op het ritme – uncle Johnny made my dress that cheap spandex she looks a mess – de trappen in het station af. Het kan alle kanten op nu. Misschien scheert ze zich kaal – lelijk - , raakt ze verslaafd aan heroïne of nog erger aan een man die koud en warm blaast – materiaal om over te schrijven-. Waarschijnlijk kabbelt het leven rustig verder en blijven dingen vertrouwd maar toch anders.

Ik zit in een vierde. Als ik de geromantiseerde versie van een honderdjarig bestaan nastreef toch. Statistisch gezien zit ik aan 29,73%. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik niet bovengemiddeld ben, ook niet in levensverwachting. 31,6% dan maar. Een derde dus. Lichte knagende paniek dat je nog niets bereikt hebt in je leven, zo voelt dat om 25 te zijn. Hetzelfde als gisteren, zo voelt dat om 25 te zijn. Best wel fijn eigenlijk, zo voelt dat om 25 te zijn.