zaterdag 27 december 2014

"De opera, de opera, daar gaan we graag naartoe"

 “De opera, de opera, daar gaan we graag naartoe. We gaan er om te zingen en dat worden we nooit moe.” Ik open deze tekst met de wijze woorden van Samson en Gert. De diepzinnige liederen van mijn heilanden kunnen wel in meerdere situaties gebruikt worden, maar hiervoor zijn ze uiterst geschikt.



Toen ik acht jaar was, kochten mijn ouders een cd-box met de beroemdste werken van Mozart. Mini-Eva was geïntrigeerd door deze “grotemensenmuziek” en al snel klonken uit mijn paarse cd-speler de Toverfluit en andere meesterwerken. Is dit ongewoon te noemen voor een achtjarig kind? Uiteraard, maar wat misschien nog vreemder was, was dat na mijn Mozartperiode terug de kinderliedjes werden gedraaid. Allemaal goed en wel dat die lieve hond Samson over de opera zong, maar het was niet meer de klassieke muziek die me kon bekoren. In feite, als ik erover nadenk, onderging ik een omgekeerde evolutie.

Het was pas in het middelbaar, tijdens mijn lessen aan het conservatorium, dat ik terug in aanraking kwam met klassieke muziek. Wederom dweepte ik met Mozart, Bach en Beethoven. Hoe bombastischer, hoe beter. Ik ontdekte dat er enkele alledaagse situaties zijn, die geknipt zijn voor klassieke muziek. Een greep uit het aanbod: afwassen, poetsen, teksten schrijven, lezen.
Om het op een dramatische wijze te zeggen, klassieke muziek heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Het meisje dat Tsjaikovski opzet onderweg naar elk examen, ervan overtuigd dat ze anders zal buizen. Het meisje dat danst op Beethoven, en sinds kort ook het meisje dat naar de opera gaat.



Naar de opera gaan was al lang een van de dingen die ik eens wou doen. Het was ook duidelijk dat dat op mijn 17-before-18 lijst moest komen. De avond van de 26e december ’14 was het zover. Samen met mijn ouders en mijn broer gingen we naar de Munt in Brussel om Don Giovanni van Mozart te bekijken. Ik stond erop dat we in de Muntschouwburg gingen, als je al naar de opera gaat, doe het dan ineens deftig.
Na het boeken van de tickets was ik al wat sceptischer, we hadden ontdekt dat het geen opera zou zijn zoals we die ons inbeelden. Het was een moderne productie, onder leiding van ene Warlikowski. Ik zeg het eerlijk, ik was al teleurgesteld. Ik wou de grandeur van de kostuums, de dikke dames, de prachtige decors. De stereotypische opera dus.

Ho maar, wat heb ik me daar in vergist. Hoe meer ik erover nadenk, hoe prachtiger ik de opera vind. En hoe meer ik erover nadenk, hoe minder ik de juiste woorden vind om het allemaal te omschrijven. Ik kan hier met adjectieven als prachtig, fantastisch en magnifiek gaan gooien, maar die zouden niet juist weergeven hoe prachtig, fantastisch en magnifiek het wel niet was.

Warlikowski voert een heel moderne Don Giovanni op met de teksten die hij krijgt van Mozart. In het minimalistische decor, dat een beetje Sixties aanvoelt, rijgt Don Giovanni de ene flirt na de andere aan elkaar. Met elke vrouw die hij kust, stort hij zichzelf meer in de afgrond.
In de opera sluipen op sommige momenten heel subtiele, grappige situaties en uitspraken. De beste was met voorsprong helemaal op het einde. Nadat Don Giovanni gestorven is (oeps, spoiler alert) laten alle personages aan elkaar en aan het publiek weten wat ze met hun verdere leven willen doen. De een al wat dramatischer dan de andere, maar allemaal zijn ze geschokt door de dood van hun vijand, geliefde of meester. Tot op het moment dat Zerlina terloops zegt: “Wij gaan naar huis, om met vrienden samen te eten.” Zo zie je maar weer, dat de humor van Mozart ook vandaag nog gesmaakt kan worden.

foto door Bernd Uhlig (bron)


Meer ga ik hier zelfs niet over schrijven, buiten dat ik het prachtig, fantastisch en magnifiek vond. Deze opera heeft enkel mijn passie nog meer aangewakkerd. Ik ben er zeker van dat ik hier nog heel vaak zal aan denken. Het zal altijd een speciale opera voor mij blijven, omdat het mijn eerste was. Om met de woorden van Don Giovanni zelf af te sluiten: “Wie slechts één trouw is, is wreed voor de ander; ik, die in mij zo’n groot hart voel, wil het beste voor hen allemaal.” Al heb ik het over opera’s, en hij over vrouwen. 



zaterdag 20 december 2014

DIY | examensurvivalkit

Hoera, het is de eerste dag van de kerstvakantie. Voor alle universiteits- en hogeschoolstudenten heeft dat echter een nogal negatieve bijklank, want dat betekent ook dat den blok officieel begint.Omdat ik nog zo een fris, jong veulen ben, heb ik daar nog niets mee te maken, maar veel van mijn vrienden wel.
De DIY van vandaag is speciaal om alle studenten een hart onder de riem te steken.

Wat hebben we nodig, Eva?

Wat moeten we doen, Eva?


  • Ga naar de Action, Wibra, Zeeman, Hema,... en koop kleine cadeautjes voor weinig geld die veel of weinig te doen hebben met de examens.
  • Enkele ideetjes: eten (chocolade, popcorn, snoepjes, mandarijntjes,...), thee, gezichtsmaskertjes, pennen, post-its, notitieboekjes, stressballen, shampoo, kaarsen,...
  • Versier de schoendoos, zodat hij er niet meer uitziet als een saaie doos. Het oog wil ook wat, weet je wel.
  • Pak alle cadeautjes apart in.
  • Schrijf op kleine papiertjes een uitleg waarvoor dit pakje kan dienen.
  • Geef de survivalkit af en geniet van de lofbetuigingen.

Ik wou dat ik jullie allemaal jullie persoonlijke examensurvivalkit kon geven, dat zou pas fijn zijn. Maar mijn oprechte medeleven en ondersteuning, dat is toch ook al iets hé :)

zondag 5 oktober 2014

Bloemen en koekjes waren te veel werk...

In mijn zoekertje naar gastbloggers dat ik aan het begin van de zomervakantie plaatste, beloofde ik plechtig iedereen te bedanken die voor mij een artikel zou schrijven. Omdat ik zo'n betrouwbaar persoon ben en immer mijn beloftes nakom (ik ga recht naar de hemel, daar ben ik zeker van) zette ik het op een schrijven om al die lieverds te bedanken. En waarom zou ik die post niet tonen? Aangezien het snailmailen op een heel laag pitje (om niet te zeggen bijna uitgedoofd) staat, kan ik jullie misschien toch wat verblijden met deze foto's.
Je kan alle gastartikels nog eens lezen door op de naam van de schrijver te klikken.

Naar Hannelore


Naar Daphne


Naar Melissa


Naar Natanje/Luna


Naar Deborah


 Naar Agame


En nog een gelukkige zondag!


zondag 28 september 2014

bekentenissen van een murofiel

Ik vroeg me onlangs af: "Is het vreemd om een lievelingsmuur te hebben?" Nee, zo dacht ik, maar zoals bij alles is te veel nooit goed en ik denk dat ik met een probleem zit. De liefde die ik voel voor mijn stukje muur van (exact) 81,6 cm is niet meer gezond.
Telkens als ik kijk naar mijn muur, en dat gebeurd nogal vaak aangezien ik telkens ik mijn kamertje binnenkom er recht op kijk, word ik vervuld met een allesomvattende warmte.
Oké, nee niet echt natuurlijk, maar het is zeker niet overdreven om te zeggen dat ik wel trots ben om mijn muurtje.
Foto's? Foto's!


Het gewei kocht ik op een kleine rommelmarkt voor het goede doel voor maar vijf euro. Ik was euforisch, en dat is nog een understatement. De foto's en kaartjes heb ik erop geplakt met washi-tape (what else?) zodat ik ze gemakkelijk kan veranderen. Het kadertje met de bloemen kocht ik voor €2 in de Oxfam tweedehandswinkel, en ja, ook hier was ik euforisch

En natuurlijk is den André er ook nog. Love of my life <3

donderdag 25 september 2014

Goeiendag

Weet je wat de laatste tijd hip is? Tote bags! Je ziet ze overal in de straten ronddwalen. Niet op zichzelf natuurlijk, maar om de schouder van een of ander mens. Meestal versierd met een leuke quote, het logo van een of andere obscure band of in het groot Dille en Kamille.
Maar in de winkels vond ik zo niet de geknipte tas voor mij. Alles was "meh" maar nooit "ja, dadissem". Dus, selfmade woman als ik ben, besloot ik er zelf eentje te maken.
Op zolder vond ik nog een prachtig stofje, een overschotje van de gordijnen van mijn broer. Daar sneed ik twee rechthoeken uit, twee lange stroken stof en boem pats, na wat gepruts was mijn tas klaar.


Een tas met twee verschillende kleuren stiksels, superstevig, mooi afgewerkt. (Mag men dit zeggen over zichzelf?) Maar zo zonder tekst op was wat saai, dus ik naar de hobbywinkel voor een vel flockfolie en *tzadaaaaam*

Vanaf nu loop ik dus door de stad met mijn hippe tas en hoef ik aan niemand meer "goeiendag" te zeggen. Sommige mensen proberen dan grappig uit de hoek te komen en roepen al wijzend naar mijn tas "Ah, goeiendag, madammeke!", onwetende dat iemand vijf minuten voorheen net dezelfde inventieve mop maakte. Ik vind het niet erg, het heeft wel iets koddigs.

woensdag 17 september 2014

Tweedehandsgeluk

De laatste tijd heb ik zoveel tweedehandsspulletjes verzameld, gekocht en gekregen, dat ik mezelf niet kon weerhouden ze niet te delen met jullie. Hou jullie vast voor een overload aan foto's... U was gewaarschuwd.

Allereerst wil ik jullie voorstellen aan de nieuwe man in mijn leven: Den André. André bewaakt vanaf nu mijn kettingen op mijn dinohanger, en dat voor het luttele bedrag van 50 cent.

Naast den André heb ik ook een andere geweldige vondst gedaan in onze lokale kringwinkel: Le Nouveau Petit Larousse Illustré. En ja, dat moet echt allemaal met hoofdletters! Het is de editie uit 1940 en ik denk dat ik verliefd ben.



Ik deed ook een ontdekking toen ik het boek aan het fotograferen was. Ergens middenin zat een klein papiertje met een tekstje op. Of het nu iets betekent of niet, ik heb er geen idee van, maar ik vond het gewoon superleuk.

Samen met mijn lieve Zonnestraaltje van een Lise ging ik naar Leuven om er enkele tweedehandswinkeltjes af te schuimen. Ik kocht een echte kersttrui en een plezante vest met pied-de-poule motief.


Tot zover de dingen die ik zelf kocht, maar ik heb ook heel wat gekregen. Mijn grootvader verhuisde en zijn buurvrouw gaf enkele oude dingen mee. Ik natuurlijk superblij.
Ik kreeg een oud boek van hem voor mijn verjaardag, en wel erg oud, namelijk van 1909. De taal is nog in het oud-Nederlands met erg veel -sch-klanken.
Human for scale...



Hij gaf me ook een oude, lederen tas. Net toen ik wou uittesten of ik hem al dan niet als boekentas kon gebruiken, scheurde een van de riemen door. Ik ben van plan om die gewoon te laten maken, want de rest is nog volledig in tact.

And last but not least... Terwijl ik met ons mama door haar oude juwelen aan het gaan was, kwam ik deze drie schattige ringetjes tegen. De mama had dan toch nog niet zo'n slechte smaak in haar jonge jaren...

En wat hebben jullie onlangs nog Macklemoregewijs gethriftshoped? (Ik heb zonet twee nieuwe woorden uitgevonden)

maandag 25 augustus 2014

Rozenbottel icetea

Het is niet omdat het buiten deze dagen allesbehalve een feestje is, dat we er binnenshuis geen feestje van mogen maken. Wat hoort er buiten lekker eten, slingers en plezier nog bij een feestje? Drinken natuurlijk!
Ik geef jullie vandaag een recept mee van superlekkere icetea.

Wat hebben we nodig, Eva?

Wat moeten we doen, Eva

  • Breng 3 liter water aan de kook.
  • Laat de zakjes rozenbottel lang genoeg trekken in het warme water.

  • Voeg honing toe naar smaak.

  • Wacht tot de thee afgekoeld is.
  • Snij ondertussen de sinaasappel in schijfjes en was de munt.

  • Wanneer de thee genoeg afgekoeld is, doe je er de munt en de sinaasappel bij.
  • Laat voor ongeveer 2 uurtjes trekken.

  • Haal de munt en de sinaasappelschijfjes eruit.
  • Jippie! Lekkere homemade icetea!

maandag 11 augustus 2014

17 before 18

Morgen is het zover, dan ben ik jarig en word ik 17 jaar. 17, dat is nog jong hé. Omdat dit het jaar is voordat ik 18 word, een leeftijd waaraan verplichtingen vast hangen, wil ik optimaal genieten. Daarom heb ik een lijstje samengesteld, een lijstje van 17 dingen die ik wil gedaan hebben voor ik 18 jaar ben.

Jep, dit is dus DE lijst. (om het allemaal een beetje te verduidelijken, geef ik ook een woordje uitleg)


  • Naar de opera gaan, Ik ben gek van klassieke muziek. Ergens vorig jaar ben ik naar een voorstelling geweest waar men de bekendste aria's uit de opera zong, en ik had er enorm van genoten. Daarom besloot ik dat ik dus eens een volledige opera wou zien.
  • Iemand live zien optreden, Niet zomaar iemand uiteraard, iemand wiens muziek ik graag hoor. Ik kan gewoon niet uitkiezen naar wie ik nu eigenlijk wil gaan kijken.
  • Een nieuwe stad ontdekken, België is niet zo groot, maar de enige steden die ik een beetje ken zijn Mechelen en Antwerpen. Super zielig hé!
  • 15 films zien, Ik ben een loser als het aankomt op filmkennis. Mijn "to-watch lijst" is gigantisch, en geloof mij, 15 films is al een hele opgave.
  • Mijn polaroid gebruiken, Vorig jaar kocht ik een polaroid in de krinwinkel, en voor Kerstmis kreeg ik een casette met filmpjes. Maar ik ben een ongelooflijke gierige stresskip, en ik wil dat die 8 superdure foto's zo mooi mogelijk zijn, dus heb ik tot op heden nog geen polaroids getrokken.
  • 5 km kunnen lopen, Mijn conditie zit onder het minimum, en er mogen eigenlijk ook wel een paar kilootjes af.
  • Een hele week zonder social media, Ik ben lichtelijk verslaafd aan het worden, daarom wil ik proberen of ik een hele week zonder kan. Er zijn wel enkele spelregels: ik moet die week gewoon thuis zijn en e-mail is geen social media. Dit is dus geen volledige week zonder internet, maar gewoon een week zonder facebook, instagram, snapchat,...
  • 3 kledingstukken maken, Ik heb hier nu een hoop naaiboeken liggen, maar ik heb er eigenlijk nog niets mee gedaan. Daar moet verandering in komen.
  • Vaker iets buitenshuis doen, Ik ben een huismus en bijkomstig ook nog een introvert type. Ja, ik beken, soms als iemand vraagt om iets te doen verzin ik gewoon een smoesje om thuis te blijven. Meestal heb ik daar nadien dan ongelooflijk veel spijt van.
  • 25 boeken lezen (waarvan 5 in een andere taal), Deze spreekt voor zichzelf.
  • 8 DIY's uitproberen, Ik heb een pinterestbord vol staan, maar ik heb er eigenlijk nog maar bitterweinig echt uitgeprobeerd.
  • Citytrippen in eigen stad, Mechelen is een heel mooie stad, maar eigenlijk weet ik hier allesbehalve alles zijn. Dus ik wil één of twee daagjes de toerist uithangen in de stad waar ik al 17 jaar woon.
  • 5 lange wandelingen maken met Oscar, Het enige wat ik hier bij moet uitleggen is dat Oscar mijn hond is.
  • 12 kaartjes sturen naar wildvreemden, Het doel is gewoon een telefoonboek openslagen en een paar namen selecteren. Of wat me ook leuk lijkt is gewoon in Mechelen een paar kaartjes gaan bussen.
  • Geld verdienen, Ik ben een explosieve combinatie van twee dingen, lui en gierig. Tot vorig jaar had ik nooit problemen met geld, ik kwam ruim toe met mijn zakgeld. Dit jaar echter, zit ik toch wel erg vaak krap bij kas. Dus dit jaar wordt het uitkijken naar een babysitadres en/of vakantiejob.
  • 4 rommelmarkten bezoeken, Deze is ook vrij evident.
  • 5 keer "echt" koken, Het enige wat ik tot hiertoe gekookt heb, zijn desserten en limonades. Dus ik wil 5 keer echt avondeten koken.
En uiteraard zal ik jullie van mijn vorderingen op de hoogte houden.

woensdag 6 augustus 2014

Sterven van geluk


Er zijn van die momenten in mijn leven geweest, waarop ik dacht: “Als ik nu zou sterven, sterf ik gelukkig.” Luguber volgens sommigen, romantisch volgens anderen (we spreken over de 18e-19e eeuwse stroming, niet over zeemzoete diner-bij-kaarslichtromantiek). Nog anderen vinden wellicht dat ik sterk overdrijf.
Maar serieus, zo’n momenten van puur geluk. Mocht ik dan sterven, dat zou ik dat wel heel schoon vinden. Ik weet niet welke methode van het dood gaan het minst pijn doet. Die Google zoekopdracht heb ik nog nooit ingevoerd. Ik verwacht ook, mocht het op een dag gaan kriebelen om toch het internet af te speuren naar een antwoord, dat het niet al te veel zou opleveren. Er is namelijk een vrij hoog sterftepercentage bij de proefpersonen. Als ik echter echt op een moment van pure euforie en geluk zou sterven, dan wil ik het plotsklaps doen.
Geen greintje gevoel. Boem, pats. Licht uit.

Zittend in de haven van Nafplio, moet ik hier weer eens aan denken. Mijn leven is allesbehalve voltooid. Ik heb nog nooit een boek van Harry Potter gelezen, ik heb de liefde niet gekend. Maar als ik nu sterf, voetjes in het water, dan sterf ik gelukkig. Ik ben nog nooit naar de opera geweest, ik heb nooit geld verdiend, ik heb geen kinderen gehad. Maar als ik hier mijn laatste adem uitblaas, zonnetje in mijn gezicht, zal dat een verdomd gelukkige laatste adem zijn. Ik heb nooit kaviaar gegeten, ik ben nooit verder dan 4000 km van huis geweest, ik heb van niemand afscheid kunnen nemen. Maar als ik nu kom te gaan, omringd door mensen van wie ik houd, (hoort u hem al aankomen?) dan kom ik gelukkig te gaan.

Het doet wat met een mens, zo’n Griekenlandreis. Was het de brandende zon? Had een onguur Grieks type net iets in mijn drankje gedraaid? Of is deze gedachtegang geheel ontsproten uit mijn eigen melodramatische brein? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ik heel gelukkig was, daar in Nafplio aan de haven.
Ik ben daar dan wel niet gestorven. Geen hartstilstand, dodelijk spuitje, kogel door mijn kop of piano op mijn hoofd, niets van dat. Als ik mezelf echter op een blauwe maandag betrap op ook maar een klein spoortje van droefheid, weet ik aan welk moment ik zal terugdenken.


Ik, in Griekenland te Nafplio. Mijn voetjes bungelend in het helderblauwe water, blik op oneindig. Mijn poep die aan het koken is omdat de stenen waarop ik zit heet zijn door de brandende zon. Een paar van de fijnste mensen die ik ken naast mij.
Daar kan geen enkele blauwe maandag tegenop. 



maandag 4 augustus 2014

DIY | Dino on the wall

Jippie, na een maand van supertoffe gastblogs is de enige echte Eva terug. Ik ben blij! Hebben jullie mij gemist?
We vliegen er meteen stevig in met een toffe DIY, want het is lang geleden dat ik jullie nog zo'n artikel heb gegeven. De DIY van vandaag heeft foto's van topkwaliteit, want hij is eigenlijk gemaakt voor een interviewtje. Melissa (klik hier voor haar blog) vroeg om een DIY te maken voor een taak voor haar studie, and I delivered.

Wat hebben we nodig, Eva?
Ik gebruikte als dino een stegosaurus, wat wel erg handig was aangezien die dino allemaal schubben op zijn staart heeft. Die dienen dan als houder voor je kettingen.

Wat moeten we doen, Eva

- Zaag je dino in twee


- Spuit de poep van je dino in een fancy kleurtje en laat goed drogen


- Wij doen niet aan "schudden met dat kontje" maar "schuren met dat kontje"


- Plaats je gekleurde papiertje in de kader



- En nu lijmen maar!


- En hij is klaar! Geloof mij, die zwarte bol was nodig. Ik sta als een marginaal te lachen op de foto en heb bovendien een knoert van een koortsblaas. Mocht je toch benieuwd zijn naar de originele DIY op Melissa's website, klik dan hier.


Ziet er niet slecht uit, hé.