zondag 18 januari 2015

DIY | lego-oorhangers


Kannibalisme is al lang geen issue meer. Is dat überhaupt wel ooit een trend geweest in onze regionen? Desalniettemin heb ik toch oorbellen met hoofden. Wat?! Bel den 100!
Amai, mijn mopjes zijn als wijn, ze worden beter met de tijd.

Enfin, alle gekheid op een stokje, de hoofden waar ik het over heb zijn uiteraard niet menselijk. (Ach nee, dat meent ze niet?!) Het zijn hoofden van lego ventjes. Wat een verrassing ook, mocht u de titel nog niet gelezen hebben. Ik heb zelfs, naast het feit dat ik me nog niet bekeerd heb tot het kannibalisme, nog goed nieuws! Vandaag presenteer ik u immers een DIY voor deze lego-oorhangers.

Wat hebben we nodig, Eva?

Wat moeten we doen, Eva?

  • Warm met een kaars of een aansteker het uiteinde van de duimspijker op.
Deze foto heeft zoiets van: "Don't fuck with me! Ik heb dus wel een kaars en een punaise hé!"
  • Prik in het midden van het tsjoepeke op het lego-hoofd een gaatje. 
  • Steek de kettelstift met het oogje naar onder door het pas geprikte gaatje.
  • Knip de rest van de kettelstift met een kniptang af op ongeveer 1 centimeter van het hoofd.
  • Maak met een rondbektang een oogje.
  • Hang het hoofdje aan de oorhanger.
  • Eventueel, kan je het hoofdje met superlijm nog een beetje fixeren zodat het gezichtje altijd naar voor staat.
Et voila, daar hebt u uw zelfgemaakte oorbellen! Oud speelgoed upcyclen is helemaal hip, dus dat zit al goed. Zegt men dat eigenlijk nog "hip"?

dinsdag 13 januari 2015

Het Jaar der Klassiekers | een overzicht

Herinnert u zich dit blogbericht nog? 2014 zou mijn jaar der klassiekers worden. Eigenlijk zegt de titel al alles, maar toch nog even voor de duidelijkheid: ik was dus van plan enkel de grootste klassiekers uit de literatuur- en filmgeschiedenis te lezen/ bekijken in 2014.
Aangezien u allen vrolijk 13 dagen geleden het nieuwe jaar ingezet hebt, wordt het voor mij misschien eens tijd om jullie te vertellen over dat fameuze jaar.
bron


Allereerst geef ik u voor de gemakkelijkheid een lijstje mee met de boeken die ik las.
  •         De Helaasheid der Dingen – Dimitri Verhulst
  •         Het Verdriet van België – Hugo Claus
  •         Le Petit Prince – Antoine de Saint-Exupéry
  •         Trots en Vooroordeel – Jane Austen
  •         1984 – George Orwell
  •         Tirza – Arnon Grunberg
  •         Kwantum – Herman Brusselmans
  •         Madame Bovary – Gustave Flaubert
  •       To Kill a Mockingbird – Harper Lee

Dit lijken er misschien niet veel, maar je moet weten dat ik met een boek als Het Verdriet van België of Madame Bovary meer dan een maand zoet was. Soms had ik er ook echt genoeg van, van al die moeilijke boeken. Lezen betekent voor mij ontspanning, en dat gevoel was ik soms echt kwijt vorig jaar.
bron


Desalniettemin ben ik enorm trots op mezelf dat ik kleppers zoals Het Verdriet van België gelezen heb. Zeker omdat ik vorig jaar nog zo een jong veulen was. Ik denk dat er toch niet al te veel jongeren van zichzelf kunnen zeggen dat ze al zo een lijst aan klassiekers gelezen hebben. Klink ik nu als een cultuursnob? Ja, ik vrees van wel.
bron


Het mooiste boek dat ik gelezen heb, is ongetwijfeld Madame Bovary van Flaubert. Het is ten eerste al zo’n klinkende naam. Daarbovenop komt nog dat ik dit boek op kamp las, waar ik mij steevast in het bos naast ons terrein neerlegde om te lezen. Dat plekje staat met stip op een in mijn lijst van mooiste-plekken-waar-ik-al-ooit-gelezen-heb.



 Nog een enorm voordeel aan klassiekers lezen: ze zitten volgepropt met wijsheden en quotes. Wanneer ik een boek lees, ligt er meestal naast mij een blok post-itjes om de mooiste passages aan te duiden. Die schrijf ik dan later op in een notitieboekje. Wat hoor ik de menigte daar roepen? “Bloemlezing! Bloemlezing!” Maar natuurlijk, met plezier.

“ ‘Liefdesverdriet, het doet zeer, maar het is ’t zout van ’t leven.’ ‘Ik heb liever pekelharing,’ zei tante Hélène.” – uit Het Verdriet van België

“ Adieu, dit le renard. Voici mon secret. Il est très simple : on ne voit bien qu’avec le cœur. L’essentiel est invisible pour les yeux. ‘’ – uit Le Petit Prince

” Voor hem is taal toch vooral een middel om mensen te omcirkelen, hen in het nauw te drijven, hun de laatste uitweg te ontnemen. De taal, één grote poging tot vernedering.” – uit Tirza

“Zij was de geliefde uit alle romans, de heldin uit alle drama’s, de raadselachtige ‘zij’ uit alle versbundels.” – uit Madame Bovary

“Until I feared I would lose it, I never loved to read. One does not love breathing.” – uit To Kill A Mockingbird

Met al dat gemekker over boeken, zou je bijna vergeten dat ik ook nog een hele hoop films heb gezien. Het is niet zo dat ik echt oude films heb bekeken, ik keek zowat naar alles waarvan ik de naam wel al ergens had horen vallen. Zonder meer, een lijst!
  •         De Kleine Zeemeermin
  •         The Duchess
  •         Capote
  •         Forrest Gump
  •         James Bond: Tomorrow Never Dies
  •         Saving Private Ryan
  •         Anchorman: The Legend of Ron Burgundy
  •         The Grand Budapest Hotel (oké, niet echt een klassieker maar wel heel heel erg mooi)
  •         The Notebook
  •         Pulp Fiction
  •         Mr. And Mrs. Smith (natuurlijk is de film waarin Brangelina gevormd werd een klassieker!)

Ook hier weer niet zo’n lange lijst, maar ik ben nu eenmaal niet de grootste filmfreak. Filmavond is iets speciaal voor mij, en speciale dingen komen nu eenmaal niet zo frequent voor.



Algemeen besluit voor Het Jaar der Klassiekers? Klassiekers zijn enorm fijn om te lezen, maar vragen wel veel tijd. Als je van jezelf denkt dat je je algemene boekenkennis wel eens moet bijschaven, wissel die zwaarlijvige romans dan af met lichter leesplezier. Anders zal je alleen maar een degout ontwikkelen van lezen, en wie wil dat nu in godsnaam?!