woensdag 26 februari 2014

grasduinen in het postarchief

Zo'n jaar een half moet het nu zijn dat ik aan het snailmailen ben. Ik heb brieven ontvangen van Nederland, Polen, Australië, Maleisië,... En in de enveloppen staken altijd prachtige spulletjes. Die spulletjes verdwenen samen met de brief en de envelop in een mooie blikken doos. Zoals je ziet heb ik wel al wat bij elkaar verzameld.
Maar eigenlijk is het toch wat zonde om al die spulletjes daar gewoon stof te laten vangen. Veel van die dingen kan ik zelf nog gebruiken voor het snailmailen. Niet om verder door te sturen naar mensen, want ik vind het leuker als ik er goodies insteek die van mezelf komen, maar wel om snailmail te versieren. Denk maar aan stickers, etiketten,...
Dus gooide ik een voor een alle enveloppen leeg en sorteerde alles. Erg fijn om te doen, want zo herbeleef je het eerste moment waarop je de envelop openscheurde.
Ik kwam veel thee tegen.
Maar ook leuke stickers.

En ook allerlei spulletjes om mee te knutselen.
Wat natuurlijk niet mag vergeten worden zijn de kaartjes. Ik heb er echt prachtige mogen krijgen.

De tweede foto zijn mijn aller-aller- allerfavoriete kaartjes.

Als je iets van jezelf herkent dat je ooit naar mij stuurde, is het zeer aan te raden om dat erg luid in de comments te roepen :)

zondag 16 februari 2014

zelfmaak in 2014

Er staan de laatste tijd twee dingen op een laag pitje ten huize Eva:

  1. creativiteit van blogpostnamen
  2. productie van zelfgemaakte dingen
Ik heb nooit gewild om zo iemand te zijn, maar mocht je nu aan mij vragen hoe het gaat is er een kans dat ik zal antwoorden met "Drukdrukdruk". En dan zo fijn met mijn beide handjes rond mijn oren wapperen.
Maar desondanks ben ik erin geslaagd om toch wat dingen te maken. En wie ben ik om jullie die te onthouden? 

 Deze pennenzak maakte ik eigenlijk nog in 2013, maar we knijpen even een oogje toe. Zucht, ik denk dat ik nog nooit zo trots ben geweest op iets wat ik zelf maakte. Het was mijn eerste pennenzak ooit, maar eerlijk, ik vind hem er boenk op. Grote grutjes, ik klink echt als de grootste dikke nek ter wereld...


Ik had nog een overschotje (doe dat diminutiefje maar weg) van het pittenkussen (want blijkbaar wordt flanel verkocht met een breedte van zo'n twee meter). Perfecte lengte voor een sjaal noem ik dat. Paspelbandje ertussen en klaar :)
Het is niet de meest modieuze sjaal maar hij is zo lekker zacht. Echt zo'n sjaal om thuis gezellig al thee sippend mee te zitten als je wat keelpijn hebt.

En de laatste zelfmaak, twee paar oorbellen. Eentje volgens het aloude recept en een andere gemaakt van speldjes. De speldjes gebruikte ik niet meer (te kort en te dun haar) maar de theepot en het kopje waren te schattig om ergens in de vergetelheid te geraken.


Dan nu een klein voorsmaakje van wat nog volgen zal.
Bij de plaatselijke vintage winkel (Blender Vintage Shop, I lav joe!) deden ze stockverkoop van jaren '70 kledij. *Ringelingeling* deed het ergens in mijn brein, daar moet ik heen. Na een fietstocht 30 minuten (zo plaatselijk is hij dan toch niet) kwam ik uitgeput aan, maar het was de moeite waard.
Ik kon een rok voor 12 euri op de kop tikken. Het is zo'n heerlijk taillemodel, heel fijn vind ik dat (mijn brede heupen en buikje is daar ook zeer content mee). Alleen de lengte valt wat tegen, maar daar valt zeker en vast een mouw aan te passen.


To be (hopefully) continued...

zondag 9 februari 2014

Het Jaar der Klassiekers: Januari

We zijn al een maand en een klets verwijdert van het moment waarop we "Gelukkige Nieuwjaar" tegen iedereen schreeuwde die het wilde horen en alleman prompt drie kussen gaven. Al een hele maand ben ik plichtbewust bezig met het gat in mijn cultuur op te vullen met allerlei klassiekers.
We kunnen januari beschouwen als de culinaire maand, want ook op dat vlak kon ik twee klassiekers van mijn lijstje schrappen. Maar voor eerst, de boeken.

boeken
- De Helaasheid der Dingen - Dimitri Verhulst
Autobiografisch verhaal over de jeugd van de schrijver die opgroeide in een ontwricht gezin.

Dit boek stond al een tijdje op mijn lijst. Ik weet niet of De Helaasheid der Dingen zo'n klassieker is, maar in België zeker wel. Mede dankzij regisseur Felix van Groeningen gaat er bij elke Vlaming, cultuursnob en cultuurbarbaar, wel een belletje rinkelen bij de titel.
Ik vond het een prachtig boek, zeker de moeite waard om te lezen. De schrijfstijl van Dimitri Verhulst is zo rauw en eerlijk. Ik wil meer van hem lezen, zijn stijl opslurpen en eruit leren.

- Het Verdriet van België - Hugo Claus
Louis Seynaeves kijk op het leven vlak voor, tijdens en vlak na de oorlog van 40-45

Ook hier weer weet ik niet of dit zo'n klassieker is in Nederland, maar in België althans wel. Er is wel een groot verschil met het bovenstaande boek waarvan iedereen toch vaag een verhaallijn of onderwerp kan vertellen. Ik wist totaal niet waarover Het Verdriet van België ging, laat staan dat ik wist dat oorlog er een thema in was. Eigenlijk zit ik nog niet aan het stukje oorlog, want ik heb het boek nog niet uit. Mijn bladwijzer steekt nu tussen pagina 171. Van de 776 pagina's welteverstaan. Een kloefer van formaat dat meneer Claus daar geschreven heeft. Tot hiertoe sleep ik me met moeite door het boek en bij elke pagina die ik omsla hoop ik dat het beter zal worden. Tot pagina 171 is dit ijdele hoop geweest. Maar hé, er moet toen een reden zijn waarom dit werk zo bekend is...

films

- De Kleine Zeemeermin
Ariel, een zeemeermin, is gefascineerd door alles wat met mensen te maken heeft. Op een dag redt ze de knappe prins Eric van de verdrinkingsdood en wordt stapelverliefd op hem. Ze doet letterlijk alles om bij hem te kunnen zijn.

"WAT?! Eva, heb jij nog nooit De Kleine Zeemeermin gezien?!" "Nee, het spijt me, ik kruip door het stof van schaamte." Tot voor kort moest ik dit antwoorden, maar nu dus niet meer. De dag erna kwam ik op Pinterest dit tegen.
En was ik heel erg opgelucht dat ik niet de enige dirty mind ben die hieraan dacht.

- The Duchess
Verhaal gebaseerd op het turbulente leven van Georgina, de Gravin van Devonshire.

Ik weet niet of het zo'n klassieker is, maar laten we zeggen dat er toch al heel erg veel mensen deze film zagen, niet? Stiekem is het ook om mijn gemoed te sussen, anders heb ik zo weinig films gekeken. In ieder geval vond ik de film best wel goed, kostuumdrama's zijn echt mijn guilty pleasure. Upstairs Downstairs, Downton Abbey, In Vlaamse Velden,... Ik verslind ze als pateekes.

- Capote
Volgt de schrijver Truman Capote tijdens het schrijven van zijn bestseller In Cold Blood.

De reden dat ik deze film heb gezien is iet of wat luguber. Naar aanleiding van de dood van Phillip Seymour Hoffman zond Canvas deze topper uit. Ik heb er met plezier, alsook lichte gruwel, naar gekeken. Jammer dat zo'n topacteur moest sterven, hij had nog veel mooie acteerprestaties kunnen neerzetten.

culinair

Deze maand at ik voor het eerst in mijn hele leven paling in't groen. Mijn vader was jarig en mocht traditiegetrouw zijn favorieten bestellen bij chef Mama. Zij maakte als voorgerecht oesters klaar en als hoofdgerecht paling in't groen. Beide gerechten had ik nog nooit geproefd.
Ik begrijp niet wat mensen zo goed vinden aan oesters dat ze er zoveel voor willen betalen. Ergens vind ik het nogal overroepen, als je er geen citroensap en peper bij doet smaak je niets...
Paling in't groen vond ik niet slecht, maar ook niet goed. Neutraal zeg maar.

woensdag 5 februari 2014

Momenten onder muzikale begeleiding

Dat muziek een grote invloed kan hebben op onze gevoelens en emoties wisten we al langer. Bij een romantisch dinertje passen zeemzoete violen, bij een workout heb je dan weer liever wat harde gitaren die je oppeppen. Ik ben een persoon die voor verschillende momenten van mijn leven bijpassende muziek heeft. Een kleine opsomming:

“ik-ben-op-weg-om-iets-belangrijks-te-doenmomenten”
Deze muziek zet ik steevast op als ik een examen moet gaan doen, of als ik mijn school binnenwandel en ik me even machtig wil voelen. Geen enkele muziek geeft me zo’n gevoel als de Ouverture 1812 van Tsjaickovski. Het geeft me zo’n machtig gevoel, alsof ik net een gigantische veldslag heb gewonnen die heel de geschiedenis zal omgooien en in het rijtje komt van De Slag bij Actium, of die bij Waterloo. Om het even samen te vatten: Tsjaikovski is mijn held!

“ik-zit-in-de-auto-en-kijk-door-het-raammomenten”
Dit is zo’n typisch filmmoment, voor het meer dramatische effect kan het ook nog zachtjes regenen. Wat wel belangrijk is, is het gevoel dat je bij dit moment hebt. Ben je verdrietig of blij?
Optie 1: verdrietig
Dan neem je best deze.



Optie 2: blij
Dan raad ik jullie deze aan


“ik-heb-zin-om-te-dansenmoment”

Ook bij deze maak ik graag een opsplitsing: het “ik-heb-zin-om-schattig-te-dansenmoment” en het “ik-heb-zin-om-vuil-te-dansenmoment”. Kleien waarschuwing bij de laatste, als er iemand in een gebied van 5 meter rond jou staat waartegen je echt niet wil twerken: ZET DEZE LIEDJES NIET OP!




En dan natuurlijk ook nog de andere. Perfect als je eens lekker koket en schattig jezelf wil uitleven


“het-waait-ongelooflijk-hard-en-het-gaat-precies-stormenmoment”
Hou in de gaten wat ik jullie zeg: over een jaar kennen jullie allemaal de groep Binti. Binti bestaat uit zes zussen die samen de mooiste muziek ooit maken. My Sun My Moon is mijn absolute favoriet en geeft me zo’n donker gevoel...


“het-roze-wolkjesmoment”
Luister hier gewoon naar, gewoon doen en je begrijpt het.


“ik-wil-eens-nadenken-over-het-levenmoment”
Als ik een liedje mag kiezen dat ik perfect van buiten ken en nooit beu zal worden is het dit wil. In De Fleur van Mira vind ik gewoonweg prachtig, meer woorden hoef ik er niet aan vuil te maken. Die tekst raakt mij echt keer op keer.

Doe gerust je zegje in de comments over jouw levensliederen of momentjes onder muzikale begeleiding, ik ben benieuwd :)
Nog een prettige woensdag gewenst!